Na podstawie badań przeprowadzonych przez szwedzkich naukowców stwierdzono, że pszczoły i inne owady zapylające chętniej zapylały uprawy ekologiczne niż te w których stosowano nawozy sztuczne i pestycydy.
Badania dowiodły, że procentowo większa ilość roślin z upraw ekologicznych jest zapylana przez owady.
Na plantacjach ekologicznych odsetek zapylonych kwiatów wyniósł aż 45% a na pozostałych plantacjach tylko 17%.
Ocena stopnia toksyczności pestycydów dla pszczół wymaga uściślenia – powinna obejmować toksyczność substancji czynnej środka oraz toksyczność metabolitów powstałych w procesie rozpadu substancji czynnej pestycydu. A właśnie metabolity częściej bywają bardziej szkodliwe dla pszczół niż sama substancja czynna.
Pszczoły gromadzą pokarm, który w plastrach zalega dłuższy czas – nawet kilka miesięcy, zapasy te są później wykorzystywane przez pszczoły, a wtedy metabolity mają możliwość ujawnić swoją szkodliwą działalność powodując zjawisko letalności (śmiertelności) lub subletalności (potrucia) u pszczół.
Zjawisko to dotyczy głównie młodych pszczół, które żywią się wyłącznie pokarmem zgromadzonym w gnieździe. Może być ono słabo zauważalne przez pszczelarza, trwać dłużej, może obumierać czerw, może ulegać skróceniu długość życia pszczół. Wszystkie te aspekty subletalnej toksyczności w konsekwencji powodują znaczne osłabienie siły rodzin pszczelich.
Pszczoła miodna (Apis mellifera) jest gatunkiem należącym do rodzaju: pszczoła (Apis), który jest reprezentowany przez 7 gatunków: miodna, wschodnia, czerwona, olbrzymia, skalista, karłowata i buszu.
Szacuje się, że na Ziemi żyje około 20 tys. gatunków pszczół. Występują one we wszystkich strefach geograficznych, a najwięcej w ciepłych i suchych rejonach strefy umiarkowanej.
Departament Rolnictwa USA (USDA) oraz Agencja Ochrony Środowiska (EPA) przedstawiła wyniki kompleksowych badań na temat zdrowia pszczół. Według tych badań nie została stwierdzona jedna, jedyna przyczyna powodująca wymieranie rodzin pszczelich, lecz kompleks wielu czynników, które przyczyniają się do pogarszania się stanu zdrowia owadów zapylających. Składają się na nie: pasożyty i choroby bakteryjne, problemy genetyczne wśród pszczół, złe odżywianie jak również niewłaściwe stosowanie pestycydów.
Rola pszczół w zapylaniu roślin nabiera szczególnego znaczenia w miarę podnoszenia poziomu agrotechniki. Im wyższy poziom nawożenia, pielęgnacji i ochrony plantacji przed szkodnikami i chorobami, tym lepszy efekt zapylania rzepaku przez pszczoły – wyższy plon.
Jeśli weźmiemy pod uwagę 100 hektarowy łan rzepaku, to naturalne zapylacze – jeżeli nawet tam występują – są w stanie zapylić tylko jego obrzeża, natomiast rodziny pszczoły miodnej można ustawić nawet w łanie, tak, aby zapewnić jej równomierne „napszczelenie” a w konsekwencji zapylenie.
European Food Safety Authority (EFSA) – Eurpejska Agencja Bezpieczeństwa Żywności opublikowało wyniki badań dotyczących używania neonikotynoidów w środkach ochrony roślin.
EFSA opublikowało wyniki badań dotyczących używania neonikotynoidów w środkach ochrony roślin. Raport został opublikowany 16 stycznia 2013 roku. Dzień wcześniej zaś wyniki swoich badań opublikowali brytyjscy naukowcy. Według nich zakaz stosowania neonikotynoidów może kosztować brytyjską gospodarkę 630 milionów funtów. Badania naukowców z EFSA pokazują zaś, że takie szacunki są zupełnie bezpodstawne.
Według szacunków Europejskiej Agencji Środowiska praca wykonywana przez pszczoły i inne owady zapylające przynosi gospodarce nawet 190 mld dolarów rocznie. Jednak w wyniku malejącej populacji pszczół może się to gwałtownie zmienić.
Mimo, że to jednak nie Albert Einstein powiedział, że gdyby na świecie zabrakło pszczół, ludziom na ziemi pozostaną jedynie cztery lata istnienia. To w stwierdzeniu tym jest w sporo prawdy. Bo choć najczęściej kojarzymy pszczoły z miodem, to znacznie większą rolę odgrywa zapylanie przez nich roślin.
Departament Rolnictwa USA (USDA) oraz Agencja Ochrony Środowiska (EPA) przedstawiła wyniki kompleksowych badań na temat zdrowia pszczół. Według tych badań nie została stwierdzona jedna, jedyna przyczyna powodująca wymieranie rodzin pszczelich, lecz kompleks wielu czynników, które przyczyniają się do pogarszania się stanu zdrowia owadów zapylających. Składają się na nie: pasożyty i choroby bakteryjne, problemy genetyczne wśród pszczół, złe odżywianie jak również niewłaściwe stosowanie pestycydów.
Naukowcy z Politechniki Warszawskiej pracują nad tym aby można było zautomatyzować proces zapylania. Zespół dr Rafał Dalewski z Politechniki Warszawskiej rozpoczął właśnie prace nad autonomicznym układem do zapylania roślin.
Jak wiadomo pszczół i innych owadów zapylających jest coraz mniej. Wymieranie pszczół stanowi ogólnoświatowy problem. Układ do automatycznego zapylania mógłby wyręczyć pszczoły w części ich zadań.
Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén